Dzieci po chorobie nowotworowej mogą wrócić do pełni życia

Terapia onkologiczna wiąże się często z ingerencjami chirurgicznymi, dlatego niezmiernie ważne jest, aby leczenie nie kończyło się od razu po wyjściu ze szpitala. Jednym z kluczowych elementów wspomagających powrót do sprawności dziecka po leczeniu onkologicznym jest rehabilitacja. Ma ona na celu poprawę jakości życia oraz minimalizowanie skutków ubocznych leczenia. Aby jednak była efektywna, musi być dostosowana do wieku pacjenta, jego stanu zdrowia, poziomu rozwoju psychofizycznego oraz indywidualnych potrzeb.

Rehabilitacja już na początku leczenia

Leczenie nowotworów u dzieci (w tym chemioterapia, radioterapia czy zabiegi chirurgiczne) często wiąże się z poważnymi skutkami ubocznymi. Mogą one obejmować osłabienie mięśni, utratę sprawności fizycznej, problemy z równowagą oraz zmniejszoną wydolność oddechową.

Jak wynika z badań przeprowadzonych przez Amerykański Kongres Medycyny Rehabilitacyjnej i Amerykańską Akademię Medycyny Fizycznej i Rehabilitacji, aż 20 spośród 30 przebadanych dorosłych, którzy w dzieciństwie przeszli chorobę nowotworową, miało stwierdzoną umiarkowaną lub poważnie ograniczoną sprawność fizyczną. Rehabilitacja powinna więc zostać wdrożona jak najszybciej.

– W ramach opieki onkologicznej małych pacjentów z guzami litymi narządu ruchu ważne jest wdrożenie rehabilitacji już na samym początku leczenia

– wyjaśnia prof. Anna Raciborska, Kierownik Kliniki Onkologii i Chirurgii Onkologicznej Dzieci i Młodzieży w Instytucie Matki i Dziecka.

Sprawny i samodzielny pacjent

Nierzadko zdarza się, że wynikiem obecności zmiany nowotworowej jest przykurcz chorej kończyny. To bardzo negatywnie wpływa na możliwości ruchowe dziecka. Aby zapobiec trwałym zaburzeniom, od samego początku konieczna jest fachowa pomoc, w tym kontrolowane rozćwiczenie mięśni, jeszcze przed zabiegiem operacyjnym. Dzięki temu potem ból związany z ich usprawnianiem nie będzie już tak uciążliwy, a pacjent będzie efektywniej wykonywał ćwiczenia, co z kolei umożliwi mu powrót do pełnej sprawności fizycznej.

– Zależy nam na tym, aby ten teraz mały pacjent, a w przyszłości dorosły człowiek, był w jak największym stopniu usprawniony i usamodzielniony, czyli miał jak najlepszą jakość życia. Dlatego tak ważna jest prawidłowa rehabilitacja pod okiem wykształconych rehabilitantów od postawienia diagnozy przez wiele miesięcy po zakończeniu leczenia – dodaje prof. Anna Raciborska.

Skuteczne metody w drodze do zdrowia

Rehabilitacja onkologiczna wymaga spersonalizowanego podejścia do każdego pacjenta. Wybór konkretnych metod terapeutycznych czy form ćwiczeń ruchowych zależy od indywidualnych potrzeb dziecka. Ważne, aby terapeuci dostosowywali je zarówno do wieku pacjenta, jak i poziomu jego rozwoju psychofizycznego, a także uwzględniali różnice w doświadczeniach i osobowości pacjenta. Podstawą są ćwiczenia ruchowe uzupełniane przez inne formy terapeutyczne. Podczas ich wykonywania, tak jak w każdym innym rodzaju aktywności fizycznej, należy zwracać uwagę przede wszystkim na bezpieczeństwo, poprawną formę i zakres wykonywanych zaleceń.

Zabawa i sztuka w terapii

W przypadku pracy z dziećmi najefektywniejszą metodą wykorzystywaną przez rehabilitantów jest zabawa. Taka forma terapii, szczególnie dla maluchów w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, sprawia, że chętniej angażują się w ćwiczenia. Jest to również naturalny sposób na uczenie się i rozwijanie umiejętności. Zabawa terapeutyczna może polegać na wykorzystaniu gier, układanek, klocków, a także piłek, skakanek i innych form, które angażują dziecko w działania związane z aktywnością fizyczną.

Popularnym rozwiązaniem, nie tylko dla najmłodszych jest arteterapia, czyli terapia poprzez sztukę. W przypadku dzieci o obniżonej sprawności fizycznej świetnie sprawdzają się zajęcia plastyczne, które poprawiają motorykę małą (czyli precyzyjne ruchy dłoni i palców), napięcie mięśniowe rąk, umiejętności manualne i grafomotoryczne.

Hydroterapia w rehabilitacji

Ćwiczenia w wodzie, czyli hydroterapia, są bardzo efektywną metodą rehabilitacji, szczególnie u dzieci z ograniczoną mobilnością lub mięśniami. Woda redukuje ciężar ciała, co pozwala na wykonywanie ćwiczeń bez nadmiernego obciążenia stawów i kości. Intensywne leczenie chorób nowotworowych może wpływać na problemy z układem oddechowym, w tym zmniejszenie pojemności płuc i osłabienie mięśni klatki piersiowej. Programy rehabilitacyjne, które zawierają ćwiczenia oddechowe i treningi aerobowe, są niezbędne do poprawy wydolności organizmu. Regularne ćwiczenia fizyczne mogą znacząco zwiększyć efektywność układu oddechowego, co jest kluczowe dla ogólnego zdrowia i regeneracji małego pacjenta.

O wyborze terapii decydują specjaliści

Należy pamiętać, że nie w każdej sytuacji wysiłek fizyczny jest możliwy. – Przeciwskazaniem do rehabilitacji jest stan znacznego osłabienia organizmu dziecka czy przypadki, w których ruch może prowadzić do pęknięcia guza lub złamania patologicznego kończyny, a także niski poziom płytek krwi lub stan zapalny. O zakresie rehabilitacji i jej natężeniu na każdym etapie powinien decydować lekarz wraz z zespołem rehabilitacyjnym – zaznacza prof. Anna Raciborska.