Pacjent może wyrazić swój sprzeciw. Musi jednak spełnić kilka warunków

Sprzeciwu nie może wnieść pełnomocnik pacjenta – w sytuacji, gdy dokona tego adwokat lub radca prawny reprezentujący pacjenta, sprzeciw będzie nieskuteczny. Pełnomocnik może jedynie pomóc pacjentowi w przygotowaniu sprzeciwu. Warto pamiętać, że to pacjent musi własnoręcznie podpisać i złożyć sprzeciw.

Z czym się pacjent nie zgadza

Sprzeciw można złożyć od opinii lub orzeczenia wymienionych w art. 2 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Ważne jest, aby kwestionowana opinia miała wpływ na prawa pacjenta lub jego obowiązki wynikające z przepisów prawa.

Pacjent musi wskazać, z jaką opinią/orzeczeniem lekarskim się nie zgadza oraz przesłać jej kopię do Rzecznika.

Prawo do sprzeciwu nie obejmuje opinii/orzeczeń lekarskich, w przypadku których istnieje określona prawna droga odwoławcza. Dotyczy to m. in. o orzeczeń związanych z ZUS-em, orzekaniem o niepełnosprawności, orzeczeń dotyczących medycyny pracy.

Metody i termin wniesienia sprzeciwu

Sprzeciw wraz z uzasadnieniem pacjenci mogą wysłać:

– pisemnie na adres: Biuro Rzecznika Praw Pacjenta, ul. Płocka 11/13, 01-231 Warszawa;

– za pomocą poczty elektronicznej: kancelaria@rpp.gov.pl;

– za pomocą portalu ePUAP.

Ze sprzeciwu musi wynikać, z jaką opinią/orzeczeniem lekarskim pacjent się nie zgadza oraz w jaki sposób wpływa ona na prawa lub obowiązki pacjenta wynikające z przepisów prawa.

Sprzeciw złożony bez uzasadnienia jest zwracany osobie, która go wniosła.

Należy pamiętać, aby do sprzeciwu dołączyć kopię opinii/orzeczenia lekarskiego.

Sprzeciw wnosi się do Komisji Lekarskiej działającej przy Rzeczniku Praw Pacjenta, za pośrednictwem Rzecznika. Należy wnieść sprzeciw w terminie 30 dni od dnia wydania opinii albo orzeczenia przez lekarza orzekającego o stanie zdrowia pacjenta.

Aby został zachowany termin wniesienia sprzeciwu, musi on wpłynąć do Rzecznika przed upływem 30 dni.

Termin uważa się za zachowany, jeżeli przed jego upływem pismo zostało:

• wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu administracji publicznej, a nadawca otrzymał urzędowe poświadczenie odbioru;
• nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe;
• złożone w polskim urzędzie konsularnym;
• złożone przez żołnierza w dowództwie jednostki wojskowej;
• złożone przez członka załogi statku morskiego kapitanowi statku;
• złożone przez osobę pozbawioną wolności w administracji zakładu karnego.

Decyzja jest ostateczna

Rzecznik Praw Pacjenta rozpatruje sprzeciw pod względem formalnym. Jeżeli został zachowany termin i wszystkie warunki formalne, Rzecznik powołuje Komisję Lekarską, która rozpatruje sprzeciw. Komisja szczegółowo analizuje dokumentację medyczną pacjenta, a jeśli zachodzi taka potrzeba także bada pacjenta. Następnie wydaje orzeczenie, w którym orzeka o zasadności bądź bezzasadności sprzeciwu.

Obecnie Komisja Lekarska ma 30 dni na rozpatrzenie wniosku.

W skład Komisji Lekarskiej wchodzi trzech lekarzy powołanych przez Rzecznika Praw Pacjenta, w tym dwóch tej samej specjalności, co lekarz, który wydał opinię lub orzeczenie.

Do postępowania przed Komisją Lekarską nie stosuje się przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Tym samym decyzja Komisji jest ostateczna i nie można się od niej odwołać do organu wyższej instancji.

W przypadku jakichkolwiek pytań i wątpliwości, pacjenci zawsze mogą skontaktować się z Biurem Rzecznika Praw Pacjenta za pośrednictwem Telefonicznej Informacji Pacjenta 800-190-590 czynnej od poniedziałku do piątku w godzinach od 8.00 do 18.00.