W badaniu fazy 3 SURPASS-PEDS z udziałem pacjentów w wieku 10–17 lat z cukrzycą typu 2 tirzepatyd obniżył hemoglobinę glikowaną (A1C) średnio o 2,2 pkt proc.. W grupie z dawką 10 mg aż 86 proc. uczestników osiągnęło cel terapeutyczny A1C ≤6,5 proc., a równolegle odnotowano ponad 11 proc. spadek BMI. Profil bezpieczeństwa odpowiadał wcześniejszym obserwacjom u dorosłych (najczęściej: nudności, biegunka, wymioty o nasileniu łagodnym–umiarkowanym). Wyniki potwierdzają, że u młodzieży — u której T2D postępuje szybciej niż u dorosłych — terapia inkretynowa o podwójnym mechanizmie działania może znacząco poprawić kontrolę metaboliczną i trajektorię zdrowotną.
Orforglipron: doustna alternatywa dla iniekcji
Pierwszy doustny agonista GLP-1 firmy Lilly, orforglipron, osiągnął korzystne wyniki w dwóch badaniach fazy 3. W ATTAIN-1 (otyłość) najwyższa dawka 36 mg przyniosła średnio –12,4 proc. masy ciała w 72 tygodnie (ponad 12 kg mniej) oraz poprawę kluczowych parametrów kardiometabolicznych (ciśnienie tętnicze, nie-HDL-C, triglicerydy). W badaniu ACHIEVE-3 (cukrzyca typu 2) orforglipron wykazał większą redukcję A1C i masy ciała niż doustny semaglutyd; przy najwyższej dawce 37 proc. pacjentów uzyskało A1C <5,7 proc. (vs 12,5 proc. przy semaglutydzie). Dane te wskazują, że skuteczna terapia GLP-1 w postaci tabletki może stać się realną opcją pierwszego rzutu, ułatwiając dostępność i akceptowalność leczenia.
Co dalej z rejestracją?
Producent zapowiedział złożenie dokumentacji rejestracyjnej orforglipronu w otyłości już w przyszłym roku, a w cukrzycy w 2026 r.. Tirzepatyd (Mounjaro) jest obecnie stosowany u dorosłych w terapii T2D i otyłości; nowe wyniki torują drogę do rozszerzenia wskazań o młodszych pacjentów. Jeżeli te kierunki się potwierdzą, połączenie większej skuteczności, prostszych form podania i lepszej kontroli chorób metabolicznych może przełożyć się na mniejsze ryzyko powikłań i niższe koszty po stronie systemów ochrony zdrowia.
Dlaczego to ważne dla klinicystów i pacjentów?
U młodzieży z T2D potrzeba terapii o szybkim i trwałym wpływie na A1C oraz masę ciała.
Dla dorosłych z otyłością doustna forma GLP-1 może zwiększyć adherencję i poszerzyć dostęp do leczenia redukującego masę ciała i ryzyko sercowo-naczyniowe.
Przewaga orforglipronu nad doustnym semaglutydem (w badaniu head-to-head) to sygnał nadchodzącej konkurencji w klasie doustnych agonistów GLP-1.
Czytaj też:
Otyłość traktowaliśmy jak słonia w oranżerii. Prof. Czupryniak: Przeżywamy rewolucję