W dniach 5–11 maja obchodzony jest Tydzień Świadomości Niewydolności Serca – kampanię świadomościową organizowaną z inicjatywy Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Tegoroczne hasło brzmi: „Niewydolność serca nas nie zatrzyma”, a przekaz akcji jest jasny – z tą chorobą można żyć aktywnie i długo, jeśli tylko pacjent otrzyma odpowiednie wsparcie, opiekę i zaangażuje się w proces leczenia.
Niewydolność serca dotyka 1,4 mln Polaków
Jak informuje Polskie Towarzystwo Kardiologiczne na swojej stronie, skala niewydolności serca w Polsce rośnie w tempie, którego nie można ignorować. Z tą przewlekłą, postępującą chorobą żyje obecnie ponad 1,4 miliona osób. Choć najczęściej dotyczy ona pacjentów po 60. roku życia, diagnozuje się ją coraz częściej także u młodszych. W strukturze wiekowej przeważają osoby starsze – aż 90 proc. kobiet i 75 proc. mężczyzn z niewydolnością serca to osoby powyżej 65. roku życia – jednak co piąty chory nie ukończył jeszcze 65 lat.
Schorzenie to jest zazwyczaj następstwem innych chorób – takich jak cukrzyca, nadciśnienie tętnicze, miażdżyca, przebyty zawał serca czy wady zastawkowe. Mimo postępów w leczeniu, niewydolność serca pozostaje główną przyczyną zgonów z powodu chorób sercowo-naczyniowych w Polsce. Pogorszenie stanu zdrowia i konieczność leczenia szpitalnego istotnie wpływają na rokowanie.
– Każda hospitalizacja związana z zaostrzeniem niewydolności serca skraca życie pacjenta. Jeżeli pacjent miał cztery takie hospitalizacje, jego mediana przeżycia spada do poniżej roku. Rokowanie w niewydolności serca jest dziś gorsze niż w większości nowotworów, trzeba mieć tego świadomość – podkreśla prof. Agnieszka Pawlak, przewodnicząca Asocjacji Niewydolności Serca PTK.
Specjaliści udzielają wsparcia
Kardiolodzy podkreślają, że kluczową sprawą są działania prewencyjne i edukacyjne – zarówno te ogólnospołeczne, jak i skierowane bezpośrednio do osób żyjących z niewydolnością serca. Ważna jest nie tylko wiedza, ale i codzienne wsparcie. Osoby z niewydolnością serca powinni wiedzieć, jak rozpoznawać pierwsze objawy pogorszenia stanu zdrowia, jak modyfikować leczenie, kiedy skonsultować się z lekarzem. Jednym z największych wyzwań w codziennej opiece jest zapobieganie zaostrzeniom, czyli utrzymanie stabilności stanu zdrowia. To umiejętność rozpoznawania objawów zaostrzenia oraz modyfikacja leczenia moczopędnego jak również szybka, ambulatoryjna interwencja – w kontakcie z lekarzem rodzinnym lub kardiologiem – może uratować życie i zapobiec hospitalizacji.
Prewencji służy „Kardiolinia” – Centrum Edukacji i Wsparcia Pacjenta z Niewydolnością Serca, które zostało uruchomione, rok temu w trakcie Tygodnia Świadomości NS i działa od tego czasu nieprzerwanie edukując i wspierając pacjentów z całej Polski. To miejsce, gdzie wykwalifikowane Edukatorki, pielęgniarki specjalizujące się w opiece nad pacjentami z niewydolnością serca, udzielają indywidualnych porad telefonicznych. Pomagają monitorować objawy, wspierają w codziennym zarządzaniu chorobą i uczą, jak reagować na pierwsze sygnały pogorszenia stanu zdrowia – zanim pojawi się konieczność leczenia szpitalnego.
Jak wyglądają zasady korzystania z „Kardiolinii”?
- Porady edukacyjne udzielane przez Edukatorów mają na celu m.in. edukację pacjentów i ich bliskich w zakresie monitorowania objawów niewydolności serca, modyfikacji leczenia diuretycznego oraz zachowań prozdrowotnych,
- Porady edukacyjne są bezpłatne.
- Każda porada indywidualna trwa do 30 minut.
- Pacjent lub Opiekun może umówić się na więcej niż jedną poradę edukacyjną za pośrednictwem systemu zapisów
- Informacje przekazywane przez Edukatorów w trakcie porad edukacyjnych nie mają na celu stawiania diagnozy, leczenia pacjenta lub w inny sposób nie powinny być wykorzystywane lub traktowane jako konsultacja medyczna, opinia lekarska lub praktyka medyczna.
Więcej informacji, listę dostępnych specjalistów oraz grafik znajdziesz na stronie kardiolinia.pl
Czytaj też:
Kardiolog: Polak ma dwa razy większe ryzyko zawału niż Francuz. Wiemy, skąd różniceCzytaj też:
Nieznany czynnik ryzyka. Kardiolog: Ma go co piąty Polak, ale prawie nikt go nie bada